Herkes Dünyayı kendi bakışında taşır…

 

Bir Sufi mankıbesinde okumuştum Dervişin biri günün belli saatlerinde şehrin hemen girişinde Dut ağacının gölgesinde dinlenirmiş. Şehrin girişinde beklediği için de yeni yaşamlara doğru yola çıkan insanların da selam verip ilk tanıştığı biri olur. Yine böyle beklediği bir gün, kendine yeni bir hayat kurmak isteyen yabancı biri Dervişin yanına yaklaşır, “Söylesene yaşlı adam, bu şehrin insanları nasıldır? İyi yürekli mi kötü yürekli mi?” 

Derviş soruya soruyla karşılık verir: “Senin geldiğin şehrin insanları nasıldı yabancı?”

Adam tereddüt etmeden cevap verir: “Çok çekilmez insanlar, bu yüzden oradan ayrıldım.” Derviş adamın gözlerine bakar ve, “İşte burada da öyleler.” der. Yabancı buruk halde söylenerek yeniden yola koyulur:” Ne talihsizim, nereye gitsem insanlar kötü yürekli.” diyerek yoluna devam eder.

Çok zaman geçmeden bu defa bir başka yabancı daha gelip Derviş’e aynı soruyu sorar. O da yine aynı soruyla karşılık verir: “Senin geldiğin şehrin insanları nasıldı?” Bu defa ki yabancı ise “Çok iyi yürekliydiler” diye cevap verir. Derviş de “İşte burada da öyleler.” diye cevap verir. Orda bütün bu konuşmalara kulak misafiri olan Deve tüccarı Derviş’in yanına gider ve ona “Sen ne yalancısın! Nasıl olur da adamın birine şehirdeki bütün insanların kötü yürekli olduğunu söyleyip hemen sonra bir başkasına hepsinin iyi yürekli olduğunu söylersin?” Derviş keyifli bir halde ona döner ve şöyle der. “Dostum bunun hiç önemi yok ki. Çünkü herkes dünyayı kendi bakışında taşır. Bir yerde mutsuz olan insan, başka her yerde de mutsuz olur; mutlu olan insan da her yerde mutlu olur. Bu konuda yapılması gereken şey şu sanırım, yeni arayışlara çıkarken kendinizi de yanınızda götürmeyin...